Toine Westen

Ik groeide op in de stad en ging het liefst naar het park om in bomen te klimmen. ‘s Zomers was ik op het strand of in de duinen te vinden. Ik zwom in zee, zocht schelpen en vroeg me af welke planten eetbaar waren, naast de bramen en de duindoornbessen. In mijn tienertijd werd ik gegrepen door de schoonheid van de nacht: de sterren, meteoren en later ook het noorderlicht.

Het noorderlicht bracht mij naar Scandinavië. Daar – in de ruige natuur – voelde ik dat ik meer buiten wilde zijn. Ik gaf mijn baan als postdoc bij het Nederlands Forensisch Instituut op om natuurfotoreizen te begeleiden in IJsland en Noord-Noorwegen. Samen met mijn gezin woonde ik een jaar op Lofoten, 200 km boven de poolcirkel, waar ’s winters de zon niet boven de horizon komt en het weer het dagelijkse leven bepaalt.

De kracht van de natuur, het donker en de koude hebben mij gemaakt tot wie ik nu ben. Mijn leraren ben ik zeer dankbaar. Door mijn ervaringen bij Bosbeweging ben ik mij weer onderdeel van het geheel, van de natuur gaan voelen. Het bos veranderde van een decor waar ik op bezoek kwam naar een plek waar ik me thuis voel. Meer thuis zelfs, dan in de stad waarin ik woon en ben opgegroeid.

In de natuur voel ik rust van buiten en stilte vanbinnen. Een stilte die ik ook kan voelen wanneer ik ademwerk doe. Het is deze stilte die het mogelijk maakt om de dagelijkse zaken die allemaal om aandacht vragen vanuit een ander perspectief te beschouwen en af te wegen wat voor mij echt belangrijk is.

Wat ik fascinerend vind, is dat wij inademen wat door bomen wordt uitgeademd en andersom: een wisselwerking. Dit is slechts één illustratie van de vele lagen waarop wij met de natuur verbonden zijn en er een onderdeel van vormen. Deze verbinding met de natuur, met mezelf en met de mensen om me heen, is waar het voor mij om gaat.

Ik vind het heerlijk om met mooie mensen te zingen of verhalen te delen rond het kampvuur. Om samen in de natuur te zijn. Ontmoet ik je binnenkort bij ons rond het vuur?

Liefs,
Toine