Selfa Verlaat

Knetterhard tikt de regen op mijn tentdoek

Het is januari 2019 en ik zit ergens op de Veluwe
Ik lig heerlijk warm in mijn donzen cocon
Ik ben helemaal gek geworden maar ik doe het toch
Rits open, mijn heerlijk warme 100% wollen ondergoed…..trek ik uit, en hop de tent uit, de nog donkere, dag in
De koude regen sist op mijn slaaphuid
Glibberend loop ik in mijn onderbroek richting de beek

Begin de dag met een plonsje

De beek ziet er in het donker toch iets minder uitnodigend uit
Even is daar die “ Je bent helemaal gek geworden, dit kan je niet!” stem
Let’s Go, erin, lopen, zitten en ademhalen
Vanuit de beek voelt het bos opeens weer zo overweldigend mooi en fijn
Ik ben wakker! Tevreden loop ik in mijn onderbroek weer terug naar het kamp
 

Lief dagboek, verslag vanuit het bos

Maf hoor, hoe dit opeens mijn nieuwe werkelijkheid is geworden, ik zit in een bos, in de winter en mijn schoenen heb ik al dagen niet gezien
Gisteren struinde ik in mijn badpak uren door het bos en over de hei
Ik spendeer dagen met bruggen bouwen, en niet zoals je denkt, maar zittend rondom een vuur
Ik spring elke dag wel 3 keer in de koude beek en Geniet daarvan!
Ik voel mij vrij, gelukkig en in contact, lief dagboek, het bos voelt super fijn
 
P.S. Het eten is hier ook heel erg lekker
 

Vliegen kan je leren

Adem in, adem uit

Daar gaan we weer, het wordt een lange sessie
Ik ga ervoor, ik ben hier en ik stel mij open
Ik focus op mijn inademing, mijn bovenlijf voelt nog stijf
Met ieder inademing probeer ik mijn adem verder naar beneden te duwen
Langzaam kom ik in het ritme, langzaam komt er meer ruimte in mijn buik
 

Loslaten om dieper te gaan

3 hele rondes adem ik al mee met volle overtuiging
Go with the flow, en die flow is sterk!
Ik puf, ik zuig de lucht naar binnen, ik grom en ik zoem
Tussendoor zijn er breinflitsen om mij af te leiden; doe niet zo gek, laat je niet zo gaan
Ik voel overal zuurstof , wow, dit is kicken, dit voelt te gek!
 

Trippen met de groep

Mijn armen en benen beginnen te tintelen
Dit voelt best lekker en ik besluit om mee te gaan
Opeens wordt Ik, De Groep en begint alles te trillen, ik voel een snelstromende cirkel van 1 meter hoog
Dit is gaaf! Ik kan het, ik voel iets, yihaaaaaaa!
Focus, dit wil je niet verliezen, wat er ook gebeurd dit hou ik vast!
 

Het donker in de bek durven kijken

Ga maar even zoeken

Mijn blote voeten glibberen over het veld
Besluiteloos dwarrel ik mijn spulletjes bij elkaar
Het regent….moet ik mij hier tegen wapenen, of laat ik het gaan?
Ik heb een opdracht mee om iets te zoeken, niet met je ogen maar met je gevoel
Waar ga ik heen? Ga nou eerst maar eens lopen, je hoeft echt niet meteen naar je doel.
 

Ik zie je wel, maar ik voel je niet

Ik sta voor dat stukje donkere bos, er direct achter ligt mijn lievelingsbos
Ik loop er eigenlijk altijd om heen, moet ik dat deze keer misschien eens niet ontwijken?
Het staat daar zo donker met kale, hoge bomen, niet een plek om bang te zijn maar een plek waar ik niet wil zijn
Ik besluit de gok te wagen en stap voor stap sluip ik vooruit
 

Mijn brein kan ook best aardig zijn

Ik adem diep in, zuig de lucht naar binnen
Koude rillingen schieten door mijn hele lijf
De buitenlucht is koud, zou het daardoor komen?
Thanks brein! Dit had ik even nodig, voor nu ben je lief
Nu het “verklaard” is hoef ik er alleen nog in te geloven, ik focus op verwarmen en de kou kan ik nu aan.
 

Leren kijken naar dat wat er is

Ik voel iets, ik voel niets

Ik ben op zoek naar wat er gisteren was
Teleurstelling; zie je wel, ik kan het toch niet, ik heb een kriebelkeel en mijn linkervoet slaapt
Knop om, brein uit en laten komen wat er komen gaat
Het is weer donker en ik wil zo graag licht
Opeens voel ik de groep en ik gun ze zoveel liefde
Ik adem in en zoem met ze mee
 

De meeste dromen zijn bedrog, maar ik weet inmiddels beter

Ik open mijn ogen en ben weer in mijn tent
Zo hé, dat waren dromen, daar moet ik iets mee
Grappig hoe dat werkt, een nieuw inzicht geleerd en meteen dient het zich aan
De precieze details kan ik mij niet herinneren, maar het mag wel wat zachter, het hoeft niet altijd zo intens
En mijn schatje, die ga ik echt wat meer dankbaarheid geven want het is niet normaal wat hij mij allemaal geeft
 

Jammer dat de zwarte wolk niet wit was

Ik voel mij dankbaar dat ik hier mag zijn
Dankbaar dat ik dit weer in mijn rugzakje mag doen
Ik voel een dikke deken van liefde om mij heen
In de zwarte wolk zie ik opeens een lichtje
Je bent genoeg zoals je bent, echt, geef jezelf ook maar eens wat liefde