Herstellen van een oude vriendschap

Afgelopen herfst heb ik “primitief overleven” gevolgd. Weer thuis gekomen liet ik mijn gedachten gaan over wat ik had meegemaakt tijdens de cursus. Ik heb toen dit verhaal opgeschreven.

Aan de randen van een bos lagen twee dorpjes.

Helemaal in het hoge noorden lag het dorpje “denken” en aan de zonnige zuidkant van het bos, het dorpje “gevoel”. Tussen deze plaatsen lag een goed onderhouden pad dat samen kwam op een open plek in het hart van het bos. In het bos woonden twee kinderen. De ene in woonde in “denken” en de andere in “gevoel”. Het waren twee goede vrienden. Vaak kwamen de twee vrienden samen in het midden van het bos. Rond het verwarmende kampvuur bespraken ze dan de zaken die hen bezighielden en die ze meegemaakt hadden. Ze luisterden aandachtig naar elkaar en vonden altijd wel een oplossing als er eens problemen werden gedeeld. Er was harmonie in het bos. De kinderen groeiden op en werden ouder. De bezoeken aan het hart van het bos werden minder en minder. Beiden hadden een druk en vol leven opgebouwd, waardoor ze het gevoel hadden dat ze geen tijd meer hadden om af te reizen naar de open plek. Ze namen geen tijd meer om met elkaar te praten en naar elkaar te luisteren. Het was zelfs zo erg dat ze dachten dat ze elkaar niet meer nodig hadden. Omdat het pad niet meer gebruikt werd, groeide het steeds verder dicht tot het bijna niet meer te vinden was.

“In de drie dagen van de cursus heb ik kennis gemaakt met een bijzonder gevoel van harmonie”

Lange tijd ging voorbij zonder dat er iets noemenswaardigs gebeurde. Wel hadden beide mensen ieder voor zich steeds meer het gevoel dat er iets niet klopte. Zelfs wanneer de zon scheen leek het alsof ze niet verwarmd werden. Wanneer ze lachten en plezier moesten hebben klonk hun lach hol en vreugdeloos. Rusteloos zwierven ze ieder aan hun eigen kant van het bos rond. Zo ging het een lange tijd door totdat ze beide op nagenoeg het zelfde moment, ieder aan hun eigen kant van het bos, een bijna dichtgegroeid en vergeten pad vonden. Toen begrepen ze het eindelijk.

Na een moeizame tocht waarbij ze zich een weg moesten banen over het overwoekerde pad kwamen ze aan op de open plek. Ze waren blij dat ze elkaar weer gevonden hadden.

Vanaf nu zouden ze het pad open houden.

In de drie dagen van de cursus heb ik kennis gemaakt met een bijzonder gevoel van harmonie. Een onbekende groep mensen ontmoet elkaar op een open plek in het bos en binnen een paar uur van samenzijn ontstaat er een hechte groep. Een groep mensen die bij het kampvuur verhalen en ervaringen met elkaar delen alsof ze elkaar al jaren kennen. Een groep mensen waarbij het mogelijk is om jezelf terug te trekken en je daarna weer opgenomen te voelen. Een groep mensen waarmee gehuild en waarmee gelachen kan worden.

Een groep mensen bij wie ik me thuis voel.

Bedankt voor deze bijzonder fijne ervaring.

Ilja