Na jaren excursies geven, gidsen op Spitsbergen, overleven in de wildste gebieden van Europa, voelt de tijd rijp om mijn passie door te geven, en wel op een heel speciale manier: Bosbeweging.
Het is in dit bos waar de deur van nieuwsgierigheid wordt geopend voor de mensen die ons bezoeken. We verblijven hier op een natuurlijke open plek.
Ik werd echt gegrepen door het verzamelen van eetbare wilde planten, noten, zaden, vruchten, paddenstoelen en wortels. Het oergevoel dat je je eigen maaltje bij elkaar kunt scharrelen!
Al sinds ik een klein jongetje was, droomde ik om in de natuur te kunnen leven. Als vuurproef ben ik voor twee weken de bossen ingetrokken met een mes, een pannetje en één maaltijd per dag.
.jpg)
Onze instructeurs begeleiden je op een pad terug naar de natuur. De lessen die je daar leert kun je onmogelijk leren uit een boek, en worden alleen gevoelt en ervaren in de echte natuur.
Het gevoel van vrijheid dat je ervaart in de natuur heeft mij altijd aangetrokken om op avontuur te gaan. De weidsheid maar ook de enorme complexiteit van het leven fascineert mij enorm.
Liefst op blote voeten struin ik over kleine bospaadjes en waar ik een gevoel van rust en ruimte ervaar die ik in de drukte van een stad niet kan voelen.
"Ik besloot opnieuw een wereldreis te maken om me te verdiepen in de oude culturen van de Maori in Nieuw Zeeland, de aboriginals in Australie en de oorspornkelijke bewoners van Hawai en Jamaica. Wat ik van deze mensen heb geleerd is..."
Als kind groeide ik op in een klein dorp in de buurt van Zwolle. Samen met mijn grotere broer struinden we rond het huis. Appels eten van de boom, vissen vangen in de sloot, we waren altijd buiten.
Diep, diep in ons, weten we dat wij natuur Zijn! We hoeven er niet naar toe, we zijn er al. We zijn het zelf…
Opgroeien op een boerderij in de weidsheid van de Noordoostpolder betekende voor mij veel buiten zijn.
Wie wil er nou niet met regelmaat meerdere dagen in het bos verblijven?
Als kind zat ik eindeloos in het gras en at ik madeliefjes en paardenbloemen. Ik wist zeker dat dat goed was ook al had niemand me dat verteld.
'Van mijn vader leerde ik spoorzoeken, van mijn moeder bosbewustzijn' zeg ik weleens. Daar waar in mijn vroege jeugd mijn vader in het zand de sporen liet zien, wees mijn moeder in het bos en in de duinen de dieren aan. Samen leerden ze me
Opgegroeid in een klein gehucht Zuid-Limburg, nog niet beseffende hoe bijzonder mijn leefomgeving tussen schapen, kippen, bos en de Geleenbeek was. Opmerkelijk genoeg heb ik toen onbewust planten, geuren en patronen opgeslagen in
Wat een ervaring waren deze drie dagen. Alles viel perfect op zijn plek en het liefst was ik voor altijd gebleven. Maar aan alle goede dingen komt een eind, en aan drie dagen al snel. Hoewel het tegelijk ook direct voelde als 3 weken, en dat is goed. Wat me het meest bij is gebleven is de rust die jullie weten te creëren en behouden.
Toen ik aan mijn vrienden vertelde dat ik ging survivalen, bleek dat vooral beelden van abseilende managers en blokhutten in de Ardennen op te roepen. Al snel ging ik dus een weekend “primitief overleven”, om iedereen duidelijk te maken dat dit geen retourtje pretpark was. Met Daan en Jurjen als ervaringsdeskundigen trokken mijn medecursisten en ik in een regenachtig oktoberweekend het bos in.
Ik ben componist en locatietheatermaker van beroep. Ik maak voorstellingen op allerlei bijzondere plekken zoals een oude fabriek of kerk, maar ook vaak buiten in een park, bos of strand. Hierbij probeer ik zoveel mogelijk de verwondering over de plek deel te laten zijn van de voorstelling.
